00.37

Göğsün delinecek de bir şey çıkacakmış gibi hissediyorsan korkma. Çiçek çıkar belki. Anlatamadıkların kök salıyordur. Hayatta tutunduğun dallardan daha sağlam bir şeyler vardır belki de içinde. Ruhun yanmıyordur korkma. Geç sanma. Daldığın bir rüya değildir belki de. Göğsün ellerinde çatlar bir gün. En son solacak çiçekler açar içinde. Dokundurmadığın yaraların haritası, çıkmaz sokakların. Sardunya değil, papatyadır onlar. Galip gelemezsin savaşma. Affet. Direnme. Bağır. Düşmekten korkma. Dağıl. Gözyaşlarından korkma, ağla. Dinle. Keman sesi geçsin teninden. Hisset. Karanlıklar bekler seni. Işıkları aramaktan vazgeçme. Kaybetme. Umudunu es geçme. Tuğlalarını koyduğun duvar yıkılsın korkma. Çiçek çıkar belki. Sardunya değil, papatyadır onlar. Tek tek açar. Cesaretin, merhametin, korkun yaprak yaprak olur da açar. Papatyadan bir yaprak kopar şimdi. Korkun olsun. İçindeki çiçeğin kopan tek yaprağı, korkun olsun. Rüzgara savur uçsun. Yürümek zorunda kaldığın uçurumlara; yitirdiklerine, umuduna bir yaprak feda et şimdi. Süzülsün rüzgarda uzun uzun. Göğsünden kopar at şimdi. Yaz bir kenara. Yeniden çiçek açtığında unutursun. Korkma, gökyüzüne bak. Yeniden çiçek açarsın, korkma. Papatya olmaz, bu sefer sardunyadır onlar. Her çiçek bir gün ölür, göğsündekilerden korkma. Gözyaşların besler, gözyaşların öldürür onları. Ama olsun, ağla. Ay ışığında büyüt onları. Yıldızların yanında. Ne gözyaşlarından ne de açan çiçeklerden, korkma.